The bardos

Een kwestie van bardo

Iedereen die leeft , verblijft in het bardo van het leven.

De tussenstaat van het leven.

Als je goed kijkt naar je leven kun je cycli van bardo’s zien.

Iedere zeven jaar of zo, kom je in een periode van onzekerheid en verandering.

De cirkel van je leven sluit niet meer , maar lijkt een spiraal te worden naar een onbekende richting.

Onderzoek wanneer dat is.

En als je dan midden in de onzekerheid zit, mediteer dan op de mogelijkheden die kunnen komen.

Doe dat in groot mededogen voor de mensen om je heen.

Je zult dan ook meer meedogend zijn voor jezelf.

Dit is versterkend voor je motivatie.

De tussenstaat is ook een periode van creativiteit , van wording.

Wees niet bevreesd want alles zal goed komen.

Ga naar anderen en help hen over hun onzekerheden heen te komen.

Concentreer jezelf bij alles wat je doet.

Op het moment van er helemaal zijn voor de ander is je ego leeg , zijn je problemen afwezig.

In een fractie van tijd kun je je weer bevinden in een nieuw bardo binnen dit bardo van het leven.

Lach om je bestaan.

Het is leeg aan inherent bestaan.

Alle hechting is lijden.

Daarom is dit leven de oefenplaats voor het leven hierna.

Jampa Gyatso

Buddhist Asia

The Ajanta Buddhist Caves , India

Two thousand two hundred years ago work began on an extensive series of cave monuments in

Maharashtra, India.  Over a period of hundreds of years, thirty one monuments were hewn piece by

piece from the rock face.  Then, some speculate around the year 1000AD, they fell in to disuse.

Dense jungle grew around, hiding the caves away from human eyes.

They Ajanta caves lay undisturbed for hundreds of years.  Then, in April 1819, during the time of

the British Raj, an officer with the unassuming name of John Smith came rediscovered a doorway to

one of the temples.  He had been hunting tiger – something of which many would disapprove today

but his next step was disrespectful in the extreme.  He vandalised one of the walls with his name and

the date, something which is still visible today.

One can only imagine what went through Smith’s head when he made his find. Such a rediscovery did

not remain secret for very long.  Soon, European and Indian tourists were thronging to the site – after

extensive tidying up.  After all, the caves had been home to bat, birds and larger animals for hundreds

of years.  The Ajanti Caves had been returned to the world of the living.

The nearest human habitation is Ajinṭhā, a tiny village a few miles away from the caves.

The sanctuaries, which are known as chaytia-girhas date from the second century before Christ.

They were used primarily as prayer halls and are similar to an extent to the contemporary Roman

designs of arch and column.  However, these sanctuaries were carved from the immense rock face

of the caves, with chisels and, indeed, bare hands.

The first caves were hewn from the bare rock at the time of The Sātavāhana Empire which started

around 230BC.  The Sātavāhanas brought peace to India after several foreign invasions and the decline

of the previous, Mauryan Empire.  It is not without irony, then, that they were rediscovered by a

contemporary invader and representative of a foreign empire.

Although there is widespread debate about the time at which the second period of building took place

most now agree that it was probably during the reign of Harishena, from 460AD and over a period

of around twenty years.  This architectural flowering saw the creation of twenty temples which

were used as monasteries.

There are paintings everywhere – literally.  Every surface apart from the floor is festooned with

narrative paintings.  Time has taken a serious toll on these marvelous works with many parts simply

just fragments of what they were when first created.  The stories are almost wholly devoted to

Jātakas – tales of the Buddha’s previous lives.  These 547 poems were painstakingly and lovingly

painted on to the walls by devotees.

They were created using an ancient method.  The surface was chiseled so it was rough and could hold

plaster which was then spread across the surface. Then the master painter would, while the plaster was

still wet, commence his work.  The colors soaked in to the plaster and so became a part of the surface.

Although this meant that it would not peel off as easily, perhaps not even the painters foresaw

the temples persevering for over two thousand years.

No one knows for sure when and why the caves were abandoned – whether it was a gradual desertion

of some event of political and social magnitude took place which precipitated the neglect and final

vacation of the site.

Yet for hundreds of years the place remained forsaken, to be rediscovered that fateful day in

1819 by John Smith.

Khandro La ~ Wisdom and Compassion

Dagri Rinpoche geeft een Witte Tara initiatie

Dagri Rinpoche gaf in het Maitreya Instituut in Loenen een Witte Tara Initiatie. Na een Guru Puja vroeg hij aandacht voor de verschrikkelijke situatie van zijn landgenoten in Tibet.

Rare footage shows extreme measures of Tibetan protesters

The Metta Sutta

Metta means loving-kindness.

THE METTA SUTTA

The Buddha’s Teaching on Loving-kindness

This is what should be done

By one who is skilled in goodness,

And who knows the path of peace:

Let them be able and upright,

Straightforward and gentle in speech.

Humble and not conceited,

Contented and easily satisfied.

Unburdened with duties and frugal in their ways.

Peaceful and calm, and wise and skilful,

Not proud and demanding in nature.

Let them not do the slightest thing

That the wise would later reprove.

Wishing: In gladness and in safety,

May all beings be at ease.

Whatever living beings there may be;

Whether they are weak or strong, omitting none,

The great or the mighty, medium, short or small,

The seen and the unseen,

Those living near and far away,

Those born and to-be-born,

May all beings be at ease!

Let none deceive another,

Or despise any being in any state.

Let none through anger or ill-will

Wish harm upon another.

Even as a mother protects with her life

Her child, her only child,

So with a boundless heart

Should one cherish all living beings:

Radiating kindness over the entire world

Spreading upwards to the skies,

And downwards to the depths;

Outwards and unbounded,

Freed from hatred and ill-will.

Whether standing or walking, seated or lying down

Free from drowsiness,

One should sustain this recollection.

This is said to be the sublime abiding.

By not holding to fixed views,

The pure-hearted one, having clarity of vision,

Being freed from all sense desires,

Is not born again into this world.

The purpose of life

Nirvana may be the final object of attainment, but at the moment it is difficult to reach. Thus the practical and realistic aim is compassion, a warm heart, serving other people, helping others, respecting others, being less selfish.
By practising these, you can gain benefit and happiness that remain longer.

If you investigate the purpose of life and, with the motivation that results from this inquiry, develop a good heart – compassion and love. Using your whole life this way, each day will become useful and meaningful.

Every human being has the same potential for compassion; the only question is whether we really take any care of that potential, and develop and implement it in our daily life. My hope is that more and more people will realise the value of compassion, and so follow the path of altruism. As for myself, ever since I became a Buddhist monk, that has been my real destiny – for usually I think of myself as just one simple Buddhist monk,
no more and no less.

HH the XIVth Dalai Lama of Tibet

The destruction of Nalanda

The Muslim invaders commited a great crime against world culture when they destroyed the greatest university of India at its time,the Buddhist University of Nalanda in 1193.

The University of Nalanda

Nalanda foto: Jampa 2011

It dates from around 450 AD and:

1.At its height has 10,000 students from all over the world:India,China,Japan,Tibet,Burma.Korea,Indonesia. At other times it had 4,000 students.

2.There was an enormous library with hundreds of thousands of books stored in 3 buildings of several stories,one had 9 stories.

3.Education was 100% free but they only accepted the most intelligent.

4.To be a student one had to pass several exams and at least 66% of applicants were rejected.

5.They taught Buddhism,Hinduism,physics,mathematics,medicine,surgery,astronomy and it had an observatory.

For a good description we have the travel narrative of the famous Buddhist monk from China Xuangzan (602-664) who spent 17 years travelling in Central Asia and India gathering Buddhist scripture.

Muslims in India

In the 8th century the Muslims had conquered what is now Pakistan where even in 1947 25% of the population was Hindu, now it is less than 1%. But what is now India itself was to wait for centuries. Mahmud of Ghazni (971-1030)was the sultan of a vast region with its capital in Samarkand, led 17 pillaging raids on India destroying many Hindu temples and according to Abu Nasr Muhammad Utbi, the secretary and chronicler of Mahmud, took 500,000 Hindus as slaves,men and women, back with him.Mahmud is chiefly remembered as the plunderer of India. Between 1000 and 1026 he mounted at least 17 raids against India with the aim of extirpating idol-worshiping Hindu infidels and destroying Hindu temples, which were great repositories of wealth. His most important expedition was against the temple of Shiva in Somanth(one of the most holy temples in Hinduism) in 1025. It is estimated that Mahmud took from India jewels, gold, and silver in excess of 3 billion dinars, in addition to hundreds of thousands of slaves.We know that Muslims in India destroyed literally thousands of Hindu temples.

The Sultanate of Delhi

Later northern India was ruled from Delhi by several Muslim dynasties,in the kingdom of the Sultan(Arabic for ruler) of Delhi, for more than 300 years.They were:

1.Muizzi dynasty(1206-1290)
2.Khaldji dynasty(1290-1320)
3.Tughluq dynasty(1320-1413)
4.Sayyid dynasty(1413-1511)
5.Lodi dynasty(1511-1526)

Nalanda foto : Jampa 2011

The Destruction of the University of Nalanda

Notice the name of the second dynasty,the Khaldji dynasty.It comes from a Turkic general called Bakhtiyar Khaldji.He was the one who in 1193 ordered the burning to death or executed by sword of the thousands of Buddhist students and professors in the university.He destroyed the hundreds of thousands books, which took, so it is written, 3 months to burn all of them. He also destroyed all the buildings, only ruins remained. All this is written by the Muslim historian from Iran called Minhaj-i-Siraj(1193-1259) in his historical book Tabaqat-i-Nasiri. Buddhist pilgrims visit Nalanda again to bring homage to the great Masters of Nalanda , like Nagarjuna, Vasubandhu , Chandrakirti and many others. Tibetan buddhist are urged by HH the Dalai Lama to “follow the Masters of Nalanda” and His Holiness calls himself a Nalanda Master.

Watch the video about Nalanda University

It is an Indian documentary but notice the woman never says why it disappeared.It is obvious the maker had fear of Muslim vengeance.

Buddhists should never hate anyone because all evil deeds are done in ignorance. Buddhists respect all religions and should not judge other convictions. But historical facts must be recognized as such. Religious hatred and” jihad ” against other religions has nothing to do with true religion.

Alan Watts discusses Nothing

Nirvana

Nirvana, de uitdoving van alle lijden

Het is een toestand waarin sprake is van zowel inzicht als uitzicht, want hij is zich daarin volledig bewust van de werkelijkheid binnen en buiten zichzelf. Hij is “ontwaakt” tot het Grote Leven , hij is een Boeddha geworden ofwel hij realiseert zich dat hij een Boeddha is. Hij, dat wil zeggen niet zijn hersenen of enig ander deel van zijn organisme , maar hij, is zich met zijn gehele wezen bewust van haar, de werkelijkheid. In symbolische taal kunnen we zeggen dat de Kenner of Boeddha één wordt met zijn Kennis, Zoals man en vrouw één worden in de omhelzing van liefde. In deze toestand is er sprake van een inzicht dat niets te maken heeft met waarnemen in de gebruikelijke zin van het woord, want het gaat veel verder. Bij waarnemen is er immers altijd sprake van een confrontatie tussen de waarnemer en het waargenomene, terwijl hier juist geen confrontatie plaatsvindt : alle tegenstellingen zijn immers getranscendeerd , er is sprake van niet-dualistische weten , waarnemer en waargenomene zijn één. Voor de mens wiens ogen geopend zijn voor de werkelijkheid , is het leven geen mysterie dat begrepen moet worden , maar een realiteit die we moeten beleven. Hij hoeft niet meer te zoeken naar de zin van het leven , maar lééft. Zo vervolgt hij zijn weg zonder een doel voor ogen te hebben , hetgeen betekent dat zijn bewegingsvrijheid volmaakt is. Immers als we de weg gaan met een bepaald doel , zijn we aan onze doeleinden gebonden en is er geen sprake van vrijheid. Een Verlichte is onderweg en tegelijkertijd op zijn bestemming : zijn weg is een wegloze weg , want de weg en het doel zijn één. Hij leeft in het heden , niet vanuit een niet-zijnservaring , maar vanuit een totaliteitsbeleving ; in al zijn doen en laten manifesteert hij de weg die toegang geeft tot het Grote Leven. Het gaan van die weg betekent één zijn met de beweging van het leven zelf. Het is een directe beleving van de werkelijkheid, diegelegen is buiten het beperkte gezichtsveld van het intellect . In deze onbeschrijfelijke toestand , deze allerhoogste staat van zijn , is het Leven verwezenlijkt als een dans die zichzelf danst.

Uit : Erik Bruijn Tantra , Yoga en meditatie pag.341-342 Deventer 1980

Prajnaparamita

Boeddha Prajnaparamita is de vrouwelijke boeddha van de transcendente wijsheid

Welke meditatie ?

Boeddha kreeg de volgende vraag voorgelegd: “Welke meditatie beoefenen u en uw leerlingen?
Hij antwoordde: “we zitten, we lopen en we eten.”
De vraagsteller merkte op: “Maar mijnheer , iedereen zit, loopt en eet.”
Boeddha vertelde hem: “Als we zitten, wéten we dat we zitten. Als we lopen, weten we dat we lopen. Als we eten, weten we dat we eten.”

Meestal verliezen we onszelf in het verleden of worden we weggevoerd naar de toekomst. Als we aandachtig zijn en in direct contact met het huidige ogenblik, verdiept zich ons inzicht in wat er in en om ons heen gebeurt, waardoor we geleidelijk vervuld worden van instemming, vreugde, vrede en liefde.

Dagri Rinpochee

Dagri Rinpochee is de reïncarnatie van Pari Dorje Chang, één van de zeer belangrijke geshes in Lhasa, die de leraar was van vele lama’s, met inbegrip van Lama Yeshe. Dagri Rinpochee werd geboren in Tibet in 1958, waar hij leefde tijdens de Culturele Revolutie van 1966 tot 1976. Na zijn ontsnapping uit Tibet in 1982 voltooide hij zijn 17-jarige studie van de boeddhistische filosofie en ontving de GesheLharampa graad.

Dagri Rinpochee had het geluk dat hij als hoge tulku (geïncarneerde leraar) in staat was zijn geshe examens twee jaar eerder te voleinden dan de andere monniken. Zijn levensverhaal laat zien hoe een tulku die leeft onder moeilijke omstandigheden steeds trouw blijft aan zijn ideaal van het dienen van anderen en een voorbeeld voor hen te zijn.

Na zijn erkenning als tulku ging hij niet naar zijn eigen klooster omdat het klooster kort na zijn herkenning verwoest werd door de Chinezen.

“Ik bleef thuis. Van mijn vader en de ‘solpon’ uit mijn vorige leven heb ik lezen, schrijven, rekenen en de Tibetaanse taal geleerd. Later ging ik naar een reguliere basisschool, en totdat ik 15 jaar oud was moest ik ook schapen en koeien hoeden. Toen de Chinezen een kolenmijn in de buurt van de bergen begonnen, werd ik in een kamp gezet en moest er dwangarbeid verrichten. Veel Tibetanen stierven daar. De meeste mensen waren analfabeet, maar ze wisten dat ik de wedergeboorte van Dagri tulku was, omdat hij zeer bekend was in dat gebied. Ze hadden veel vertrouwen in mij, dus werd ik hun leraar. ’s Avonds, na het werk, leerde ik ze lezen en schrijven. Later deed ik administratief werk in het kamp, want inmiddels had ik Chinees geleerd en hoe de boekhouding te doen. Al met al waren het zeer moeilijke jaren.

	Lama Zopa Rinpochee en Dagri Rinpochee slenteren in Sera Je klooster. Ze zijn erg close en bespreken veel samen, vooral over het behoud van de Dharma lineages.

Pas nadat ik vijf jaar in het kamp had gewerkt mocht ik naar Lhasa, waar veel oude monniken leefden. Het was ze niet toegestaan om in hun kloosters te verblijven. Ik ontmoette de voormalige abt van Sera Je (klooster) in het geheim. Hij gaf me mijn eerste geloften. In de jaren tachtig, na veranderingen in de Chinese politiek, kwamen monniken van het Sera klooster naar me toe en verzochten mij om naar India te gaan. Mijn vorige incarnatie was beroemd en ik werd aangemoedigd om naar India te gaan voor mijn opleiding. Vele mensen verzamelden geld voor me. Het was erg moeilijk om een paspoort te krijgen en ik moest twee jaar wachten voordat ik kon vertrekken. Pas na mijn ontsnapping naar India werd ik een novice monnik. ”

Nadat Rinpochee uit Tibet ontsnapte, zette Lama Yeshe zich in voor de incarnatie door Sera Je te ondersteunen, en nadat Lama Yeshe overleed, nam Lama Zopa Rinpochee deze verantwoordelijkheid op zich. Dagri Rinpochee ondersteunt Lama Zopa Rinpochee op vele manieren, en onderricht Lam Rim, Lodjong (gedachtentransformatie) en filosofie, maar hij geeft ook initiaties, kan vuurpoedja’s leiden en is bekwaam in tantrische commentaren.

Ruwe vertaling van ‘Tulku – Das Geheimnis der lebenden Boeddha’s’ (Duits), door Egbert Asshauer, Heider Spectrum, 2001, pag. 172-173. Met extra informatie van de FPMT.

Belangrijk bericht:Eerwaarde Dagri Rinpoche bezoekt het Maitreya Instituut in november!

Al jaren verzoeken het Maitreya Instituut  Dagri Rinpoche om weer een bezoek aan Nederland te brengen.

Deze week kregen wij het bericht dat het mogelijk is, en dat Dagri Rinpoche deze maand al in het Maitreya Instituut zal zijn.

Eerwaarde Dagri Rinpoche is door Zijne Heiligheid de 14e Dalai Lama erkend als één van de 16 Arhats.

Dagri Dorje Chang Rinpoche is dus iemand die de grote verdienste had om 2500 jaar geleden te zijn geboren als één van de leerlingen van Shakyamuni Boeddha. De huidige Dagri Rinpoche is geboren in 1958 in Tibet en groeide op onder zeer moeilijke omstandigheden tijdens de Culturele Revolutie van 1966 – 1976. Na zijn vlucht uit Tibet in 1982 voltooide hij zijn studie van de boeddhistische filosofie enbehaalde de Geshe Lharampa graad. Hij woont in het Namgyal Klooster van Z.H. de Dalai Lama in Dharamsala, India maar is vaak in het gezelschap van Lama Zopa Rinpoche en Khadro la. Dagri Rinpoche is een zeer warme persoonlijkheid; dat hij een serieuze beoefenaar is met grote bodhicitta voelt iedereen die met hem in aanraking komt.Wij voelen ons vereerd deze zeer speciale gast te mogen verwelkomen. Wij zijn ook blij dat wij iedereen de mogelijkheid kunnen bieden deze leraar te ontmoeten die nu, en nog meer in de toekomst, een link is met een eeuwenoude maar levende spirituele traditie.

Programma MI Loenen

vrijdag 23 november:

10.00 – 13.00 uur Witte Tara je.nang

13.00 – 14.30 lunch

14.30 – 16.30 Lama Chopa (tsog) poedja

16.30 – 17.30 thee met Rinpoche

Programma MI Amsterdam

zaterdag 24 november:

10.00 – 13.00 uur Medicijn Boeddha je.nang

13.00 – 14.00 lunch

14.00 – 14.30 Medicijn Boeddha meditatie of korte sadhana

14.30 – 16.30 Uitleg over de Medicijn Boeddha beoefening

zondag 25 november:

10.00 – 13.00 uur Uitleg over tong.len (geven en nemen)

13.00 – 14.00 lunch

14.00 – 14.30 Medicijn Boeddha meditatie of korte sadhana

14.30 – 16.30 Vervolg: tong.len

 

Reflections on interdependence

The root of all past, present, future, personal and collective conflicts is in the mistaken way we have to perceive the reality of phenomena and the I. To understand the ultimate reality of existence allows us to eliminate the root of confusion, which is the root of all negativities.To do so, it is necessary to cultivate discriminating intelligence and apply critical and scientific self-analysis; one must first of all recognise that which is to be disproved, in other words independent existence, which is separate from I and phenomena. 
To perceive I and phenomena as concretely existing independently of their parts is the first mistake. To recognise that which is to be disproved and observing the basic error, is the first step towards removing ignorance, which is the root of all sufferings.The process of analysis must clearly uncover the ignorance attached to the I of people and phenomena. Without such an intuitive and non-conceptual understanding, any effort to remove suffering remains useless.